نظم: …. شمع اور پروانہ…..شاعر: علامہ اقبال…..ترجمہ:زاہد علی نزاری شوتخار
اے دیواہ! پروانہ خوش تہ کو دریران؟
ژنو دیتی تہ بچین بریک کو گنیران؟
تو لکنلیکی بکو ہسے بے قرار
عشقوسلوکان چیچھورانا ہیس تہ سار؟
حسنو روشتیو نسین کہ غیردوران
غیچھو چراغار اژیرو نایورن
عافیت بویانا ہوتے ہے ژنکھدانا؟
عشقوانگارہ کہ بومشہید ریرانا؟
دنیو می غمان دورہ تہ نور کہ نو ہوی
ارمانن دشتہ اوچہردیو کان دی نوبوی
غیردی تہ پروشٹہ چھورک نمیژ پروانو
پلوی اوچے بروی اپک زوالو دیوانو
ہای جوشہ عاشق ازلوحسنوپوشی
موسیٰ کیچہ ہوی جلوہ طوروپوشی!
نورو پوشیکوپروانہ تاماہگار
قلیپ تہ پھوک مگم ارمان زوراوار!